Jongste dochterlief wilde iets leuk gaan doen met een vriendin, in de meivakantie.

“Mam, heb je goede ideeën die geen geld kosten?“

Tuurlijk heb ik goede ideeën. Ik loop altijd over van goede ideeën! (vind ik zelf haha)

Helaas is er soms geen rem op en ook geen afstand tussen mijn gedachten en mijn mond.

Dus ik zei zonder na te denken: “Varen op de Biesbos met onze rubberboot.”

Geweldig idee Mam!

Dat wordt het plan voor de maandagmiddag in de vakantie. Met een vriendin varen in de Biesbos.

Naarmate de uitvoering van het plan dichterbij kwam, zag ik als moeder ineens allerlei leeuwen en beren (of moet ik zeggen bevers) op de route naar de Biesbos verschijnen. “Kunnen de meiden wel goed genoeg zwemmen, wat als er stroming staat, wat als ze in het water vallen. De boot is heel lang niet gebruikt, wat als hij lek is?” en ga zo maar door. Had ik mijn mond maar gehouden!

Gruttogruttogruttogrut!

Herken je wat er hier gebeurde?

Zorgen maken!

Dit was zo’n standaard uitvoering van bezorgdheid.

Maar wat zegt de Bijbel eigenlijk over bezorgdheid?

Hmmmm…..

Bijvoorbeeld in Matt 6 vanaf vers 19 gaat het over bezorgdheid. Het is een opdracht van God om ons geen zorgen te maken!

Dus wat moeten we doen als we gedachten van bezorgdheid krijgen?

Wat had ík meteen moeten doen??

Gevangen nemen die gedachtenhandel! Herkennen dat ze niet van mij zijn. Die zijn van het andere koninkrijk. De boze wil dat ik graag mee ga in die bezorgdheid en dat ik een slechte middag heb doordat ik me zorgen maak over mijn kind. Terwijl ze gewoon drie zwemdiploma’s heeft, is hardstikke slim en verstandig, heeft haar mondje bij zich, loopt niet in zeven sloten tegelijk, dus mijn zorgen waren zo niet terecht.

Maar al waren ze nog terecht dan had ik ze bij de Heer moeten brengen en het los moeten laten in de Handen van God!

Helaas voor de meiden ging het die middag regenen en ging de waterpret helemaal niet door, waar ik dus erg blij mee was.

Ik had helaas te laat door wat er gaande was. Het andere koninkrijk had een feestje. En ik moest weer met mijn Vader gaan praten.

Zie je hoe snel je in iets kan meegaan?

Er hebben al zo vaak mensen (ook christenen!) tegen me gezegd: “Maar dat is toch niet zó erg, dat zorgen maken, dat is gewoon menselijk hè?”

En dus… omdat het onze menselijke natuur is, ons vlees, dan moeten we daar mee mee gaan? 

Om te beginnen is bezorgdheid een vorm van angst en dus zonde. We doen God er verdriet mee. Dat willen we om te beginnen toch al niet lijkt me?

Maar wist je ook dat iedere gedachte die je krijgt en in meegaat (dus niet meteen gevangen neemt), een bepaalde reactie afgeeft in je lichaam, hetzij positief of negatief? En inderdaad een middagje zorgen maken is niet persé meteen heul schadelijk voor je lichaam. Maar wat als je gewend bent om je overal druk over te maken, wat als je dagelijks stress, onzekerheid of bezorgdheid of andere negatieve druk ervaart? Dan kun je er op langere termijn allerlei klachten van krijgen en zelfs ziek van worden.

Het is niet voor niets dat er zoveel aanwijzingen in de Bijbel staan hoe we moeten omgaan met elkaar. God heeft ons zelf geschapen. Hij weet hoe het menselijk lichaam werkt. Hij weet dat als we in angst, stress leven, onzeker zijn of niet bereid zijn om te vergeven, gefrustreerd of noem maar op, het allerlei klachten geeft en je lichaam op den duur ziek maakt.

Dus hoe is dat voor jou? Ervaar jij lichamelijke klachten? Maak jij je misschien vaak zorgen of heb je regelmatig andere negatieve gedachten?

Waar zou je verandering in willen brengen?

Laat me eens weten via een reactie hieronder of een pbtje.